BeşiktAŞK 22 Gündür Kalbimizde Acı Acı Demlenen Gözyaşlarımızı Umutla Döktürdü

Bir insanın hayatında görebileceği en büyük felaketlerden birine ve bununla paralel en “öğretici” vaktine şahitlik ediyoruz. 22 gündür her saat, her dakika, her saniye neler görüyoruz, duyuyoruz, izliyoruz, hissediyoruz ve yapıyoruz, bir düşünsenize!

Bu süreçte tekrar tekrar şok oluyoruz, üzülüyoruz, korkuyoruz, çaresiz kalıyoruz, metanetli oluyoruz, donup kalıyoruz, başı kesilmiş tavuklar üzere ortalıkta dolaşıyoruz, öfkeleniyoruz, utanıyoruz, ağlıyoruz, umut ediyoruz, sessiz bir köşeye çekiliyoruz, sonra tekrar köşemizden çıkıyoruz, kendi içinde bir sistemi olan bir his kaosu içindeyiz… Kâh rotamızı kaybederek kâh rotada kalarak yaralarımızı sarmaya devam ediyoruz. Birlik, beraberlik ve dayanışma ruhumuzun tek başına kâfi olmadığını, tertip, uyum ve inisiyatifin de gerekliliğini acıyarak ta olsa deneyimliyoruz.

Zamanla yarıştığımız bu 22 günde zihnimiz, ruhumuz ve vücudumuz kadar doldu ki, dün gece Beşiktaş Vodafone Park’ta atılan binlerce pelüş hayvan oyuncakları ile 22 gündür kalbimizde acı acı demlenen gözyaşlarımız adeta fışkırdı…

Ama bu gözyaşları bu sefer umutla, gülen çocuklarla ve memnunlukla doluydu. 

Gülümseyerek, birbirimize sarılarak, tahminen de birinci sefer benzerliklerimizin farklılıklarımızdan çok daha fazla olduğunu fark ederek birbirimizi sardık dün gece.

Soramadan duramayacağım:

Sevgili öğretmenler, bugün rutin çoktan seçmeli testlerimizi bir kenara bırakıp, derslerimizde sarsıntısı bu pelüş atma aktifliği açısından ele alsak ve öğrencilerle bu mevzu incelesek nasıl olurdu?

Sevgili ebeveynler, meskende çocuklarımızla hayat bizi en tabana vurduğunda nasıl umutla devam edilir üzerinde konuşsak nasıl olurdu?  

Tarih kesinlikle hatırlatacaktır, lakin ben ve sen de hatırlayalım olur mu? Çünkü yolumuz engebeli ve uzun, zelzelenin yaralarını sarmak için yapılacak daha çok işimiz var. Çapalayalım bu gecenin hissini vücudumuzun bir noktasına ve her muhtaçlık hissettiğimizde o noktaya yavaşça basarak çağıralım o duyguyu. Hayat bizi yorduğunda canlandıralım rengarenk pelüş yağmurunu zihnimizde, mırıldanalım müzikleri hayata inat. 

Biz birlikte hakikaten çok güzeliz!

Beşiktaş topluluğuna çok teşekkür ederim. 

Instagram

Twitter

Web

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir