Ömür uzunluğu çiftleşen birkaç memeliden biri olan kır fareleri, ekseriyetle hayvanlarda çiftleşme üzere toplumsal davranışları incelemek için kullanılıyor.
Geçmiş araştırmalarda, oksitosinin işlenmesini durduran ilaçlar verilen kır fareleri artık çift olmuyorlardı ve anne olanlar yavruları için süt üretemiyorlardı.
Psikiyatrist Devanand Manoli ve Nörobiyolog Nirao Shah, oksitosin reseptörlerini çalıştırmadan genetiği değiştirilmiş kır fareleri ürettiler ve akabinde mutant erkek ve dişi farelerin nasıl davrandıklarını gözlemlediler.
DOĞURUP EMZİRME SÜRECİ DEVAM ETTİ
Araştırmacılar, mutasyona uğramış tarla farelerinin genetiği değiştirilmemiş eşlerle eşleşmekte hiçbir zorluk yaşamadıkları ve mutant dişilerin, ilaca dayalı araştırmalardakilerin tersine yavrularını doğurup emzirebildiğini kaydettiler.
Sonuçları yorumlayan uzmanlar, “Elde ettiğimiz bilgiler, oksitosinin partnerlik yahut annelik üzere faaliyetlerin ana yahut tek itici gücü olmadığını gösteriyor.” dedi.
Neuron mecmuasında yayınlanan araştırma, mutant dişiler yavrular doğurup emzirirken neden kimilerinin doğum başına emsallerine nazaran daha az yavruya sahip olduğunu ve yavrularının daha azının sütten kesilene kadar hayatta kaldığını açıklıyor.
Oksitosin bazen bağlanma bozukluklarını ve başka nöropsikiyatrik sıkıntıları tedavi etmenin bir yolu olarak önerilse de, ne kadar tesirli olduğuna dair çok az data vardır.
Şimdi araştırmacılar, eşleştirme ve emzirme üzere davranışlarda öteki hangi hormonların ve reseptörlerin yer alabileceğini araştırmayı umuyorlar. Uzmanlar, “Bu öbür yollar, yeni terapötik amaçlar olarak hizmet edebilir.” açıklamasında bulundu.